Senin, 22 Juni 2015

is the server running on host localhost and accepting tcp ip connections on port 5432

Ketika aplikasi kita share pada server tiba tiba keluar peringatan ... is the server running on host localhost and accepting tcp ip connections on port 5432 kenapa ini? bagaimana nyelesaiinnya?


padahal ketika kita coba di server telah berjalan sedangkan kita coba di client error ada apakah ini ...
pertama jangan panik dulu kita kembali ke server kita masuk ke windows firewall with advanced security


kemudian kita masukkan new rule








Setelah portnya terdaftar pada firewall maka dicoba lagi pada computer client dan jreng jreng jreng


Sukses ... silahkan dicoba resiko ditanggung pembaca ...hehehe

Ketika properties ZConncetion tidak merespon

Kembali lagi dengan bahasan masih tentang ZConnection


Kenapa lagi dengan ZConnection nya kok tidak connect padahal sudah diisikan semua setelah cek sana sini tidak ada yang salah ... akhirnya dicoba dengan cara manual coding


dan hasilnya setelah di running jalan dengan sukses ... kenapa demikian berikut penjelasannya dari teman ane Rubyalam Mesra S
"ketika aplikasi dijalankan maka pertama kali yang dibaca adalah form active baru membaca ke komponen ZConnection ... jadi ketika sebuah ZConnection di coding pada form active maka akan terbaca terlebih dahulu dan respon nya akan lebih baik"
Silahkan mencoba resiko ditanggung pembaca ... hehehe

Setting default library Zeos

Yupz sesuai dengan judulnya maka pembahasan kali ini adalah fungsi library pada ZConnection


dengan adanya properties LibraryLocation maka para programmer dimudahkan untuk mensetting dimana letak library yang digunakan untuk menjembatani antara aplikasi dan database salah satu kelebihan dari ZConnection ini adalah dia memiliki setting default untuk mencari posisi library dalam satu folder letak aplikasi hasil compile dan ini dapat dimanfaatkan untuk program yang didevelope untuk client server ...
Jadi untuk penggunaan setelah semua properties yang dibutuhkan telah diisi
(contoh menggunakan coding)

     begin
              ZConnection1.HostName := 'localhost';
              ZConnection1.User := 'root';
              ZConnection1.Password := 'transcon123';
              ZConnection1.Port := 3306;
              ZConnection1.Database := 'tci_opr_db';
              ZConnection1.Protocol := 'mysql';
              //ZConnection1.LibraryLocation := 'D:\ahmed\test\Win32\Debug\lib\libmysql.dll';
                    try
                          ZConnection1.connect;
                                  except on e: exception do
                                         showmessage (e.Message);
        end;

Nah disitu untuk LibraryLocation dikosongin saja tetapi jangan lupa untuk mengcopy library yang dibutuhkan pada satu folder dengan hasil compile ... silahkan dicoba ...

Error client-library s

Ketika aplikasi Delphi (Delphi XE5) yang telah dibikin telah selesai dan dapat dijalan kan dengan normal pada localhost PostgreSql dengan bantuan koneksi dari Zeos terutama ZConnection jeng jeng jeng ....

Akhirnya jalan juga berarti kerjaan selesai (tapi di localhost tempat qt ngerjain hahahaha edisi belum sadar) ... setelah bikin compile dll akhirnya diaplikasi pada server dan ternyata YES dengan SUKSES ngga jalan hadeh ... keluar error client-library s


Ternyata permasalahannya adalah ada beberapa library postgres yang belum saya lampirkan dan sebelumnya saya beranggapan bahwa library yang digunakan untuk mengkoneksikan Delphi dengan PostgreSql hanya libpq.dll ternyata itu salah ada beberapa library yang harus disertakan dan bisa dicari pada folder PostgreSql di Program Files


Beberapa library ada pada folder bin dan beberapa ada pada folder lib ... selamat mencoba ... kl ada salah mohon maaf

Selasa, 12 Mei 2015

Install Fast Report pada Delphi XE5

Lama ndak nongol buat blogging ... gimana kabarnya saudara ... yuk tanpa banyak basa basi ..
disini ane mau kasih fast report yang support untuk Delphi XE5 ... caranya tinggal extract kemudian pilih folder sesuai dengan Delphi yang dipakai ... untuk Delphi XE5 maka tinggal pilih fr4_15_6_d19e tinggal install biasa ... apabila ingin tidak crash maka fast report yang sudah ada bawaan dari delphi silahkan di uninstall terlebih dahulu ...
silahkan sedot disini

Rabu, 18 Desember 2013

sikuel Makhluk Tuhan paling nggatheli part 6

Boy, Angga, Soni, Kosim, Prita, Anya, karo arek-arek Hima liyane awan iki panas-panasan mulai isuk mau nang embong prapatan Karang Menjangan. Ambek nggawe jas almamater kabeh mbagekno kotak amal gawe korban bencana Merapi karo Mentawai.
“Ayo, silakan yang mau membantu para korban di Merapi dan Mentawai,” jare arek-arek mahasiswa iku nggawe megaphone.
“Silakan, silakan untuk saudara-saudara kita yang menderita.”
“Asline masio Kosim iku yo menderita loh, rek… deloken tah raine melas ngono,” jarene Boy.
Onok ibuk-ibuk sing numpak becak langsung nglebokno duwik nang kotak amal.
“Trimakasih ibuk, semoga bisa membantu mereka yang di pengungsian ya.”
“Iya, kasihan sekali korban bencana itu, ya… pasti yang di bawah pohon itu korban awan panas ya… aduh, saknone, rek sampek raine rusak gak isok didelok ngono,” jare ibuk mau ambek nduding Kosim.
Arek-arek ngempet ngguyu ndelok Kosim sing diarani korban bencana iku…
Moro-moro onok wong wedok teko ate nyumbang.
“Mbak Anya, saya mau nyumbang pakaian saya untuk korban bencana.”
“Oh, boleh aja, Mbak Pat… mana pakaiannya? Sudah dipak di kerdus,  kan?” takok Anya.
“Lha ini,” jare Mbak Pat ambek mbukak klambine.
“Lho, lho, mbak… jangan dibuka disini,” jare Prita. Tapi Mbak Pat sik mekso pingin nyumbangno klambine.
“Heh, lapo ae se? onok-onok  ae acarane, ayo gak oleh mudo!” Boy ngamuk-ngamuk nang Mbak Pat.
“Babahno…. Aku lo ate nyumbang klambiku gawe korban bencana, ojok dipenggaaaak!” jare Mbak Pat ambek nguculi klambine, garek kutangan thok kampul-kampul nang pinggir embong. Kontan ae, prapatan langsut macet, dipikir  onok wong gendeng ngamuk.
Boy langsung nyaut klambine Mbak Pat sing dideleh nang kotak amal, “Cuk, klambi koyok taek ae athik disumbangno… buwak ae nang  got,“ jare Boy ambek nguncalno klambi iku nang got.
“He, asu, gak menghargai sumbangan orang lain,” jare Mbak Pat ambek nguber Boy.
“Wong gendeng… wong gendeng… wong gendeng… jare arek-arek SDN Airlangga sing mulih sekolah.
“Mbak Pat terus mandeg, saiki ganti nguber arek sekolah mau, “He jancuk, sik cilik wani ngelokno wong tuwo… asu kabeh ancene, gak tau dididik gurune ta…”
Arek- arek sekolah iku langsung mlayu sipat kuping diuber Mbak Pat sing cumak kutangan thok mlebu kampung. Wak kaji sing sik tas mulih tekok langgar cumak ngelus dhodho ndelok Mbak Pat sing beha-an thok, “Audzubillahi minas syaithoonnir rojiim…”
“Lapo ndungo, wak kaji… sampean anggep aku iki setan ta?” Mbak Pat ngamuk-ngamuk. “Heran aku, enom, tuwek, arek cilik sampek sakgerangane kabeh kok sirik temen karo aku. Gak tau ndelok wong ayu, ta?” jare Mbak Pat karo mbenakno tali kutange sing mlintir, penitine njepat.
Sik tas mari huru hara iku, durung suwi, moro-moro…
“Brakkk!!!”
“Eh, onok tabrakan!!!”
“Aduh, aduh, sikilku….” Kosim moro-moro lungguh nang tengah embong karo nggoceki sikile. Kosim ketabrak!!! Arek-arek langsung menghentikan segala kegiatan, mlayu marani Kosim.
“Aduh, sori-sori,” jare wong lanang numpak Megapro sing nabrak Kosim.
“He, cak… ati-ati po’o nek numpak sepeda iku. Dalane Mbahmu ta?” sentak Boy.
“Sepurane, Mas…. Iki mau lampune setopan sik ijo, dadi sepedaku gak tak rem… atek aku gak eruh onok koncomu nggowo kotak amal nang kono, ireng temen, gak koyok menungso,” Jare wong sing nabrak mau.
“Koen pisan Sim, wis dikongkon lungguh thok ae nang ngisor wit, malah njaluk-njaluk sumbangan…koen loh buta warna, gak eruh wernone lampu setopan ijo ta biru,” jarene Boy.
“Aku kan yo ingin membantu korban bencana, Boy… menjadi mahasiswa yang berguna bagi bangsa dan negara,” jare Kosim.
“Berguna gathel, ta? Ngene iki, tambah ngerepoti wong akeh.”
Arek-arek diewangi tukang becak langsung nggotong Kosim dideleh nang pinggir embong.
“Oalah saknone, rek… sampek sikile ajur ngene,” jare tukang becak sing ngewangi ngangkat.
“Iku raine lik…duduk sikile, raine gak opo-opo, sikile sing sempal,” jare Soni.
“Lho, iki ndhase ta? Lah sikil karo raine podho ajure,” jare tukang becak sing untune mrongos.
“Aduh…aduh….sikilku,” sambat Kosim.
“Wis, talah, ojok bengak-bengok ae, gak usah mikirno sikilmu, sik onok 2 kok..”
Embong malih dadi rame, tambah macet. Untung onok polisi teko nangani kedadian iku. Wong sing nabrak diceluk. Arek-arek marani polisi iku pisan.
“Lho Prita, kamu ngapain di sini? Kamu temannya mahasiswa ini?” takok polisi iku…tibake polisi iku Bimo, pacare Prita sing lagi patroli karo koncone polisi siji maneh.
“Iya, Mas, kita lagi ngadain bakti sosial ngumpulin dana untuk disumbangkan ke korban Merapi, Mas…” jare Prita.
“Ehm…gitu ya…”
Moro-moro Bimo ndelok Boy. Boy yo ndelok pisan
“Eh, ternyata kamu lagi ya… Prita, aku kan sudah pernah bilang ke kamu, jangan dekati orang ini lagi!” jare Bimo.
“Mas, ini kan acara kampus, gak ada hubungannya sama Boy sama sekali,” jare Prita.
“Gak ada hubungannya? Ngapain kamu panas-panas di jalanan kayak gini hah? Apa gak lebih baik kuliah, atau belajar di perpus, atau istirahat di kos. Ini malah bela-belain ikutan cowok brengsek ini!” Bimo rodok emosi.
“ Heh, Mas… kalo ngomong sama cewek sopan dikit kenapa? Gak tahu urusannya juga…malah marah-marah!” jare Boy.
“Hey, kamu jangan ikut campur urusan saya sama Prita, ya. Gak tau malu, nggangguin orang sudah tunangan, kayak cowok gak laku aja…”
“Mas Bimo, sudah Mas… malu, dilihat banyak orang,” Prita nggandeng lengene Bimo.
Bimo langsung muntap, terus marani Boy. Krah kalmbine Boy dicengkiwing,
“Ngomong apa kamu?” terus  langsung dipongor cangkeme Boy.
“Aaah…” Prita njerit.
Boy tibo lungguh ambek nyekeli lambene, de’e trus ngadeg ate mbales, tangane wis nggegem, motone abang, kringete wis sakjagung-jagung. Tapi tangane digoceki Angga karo Soni.
“Boy, wis, Boy, sabar Boy…” jare Angga ambek terus nggondeli Boy.
“Cuk! Aku lo gak wedi karo raimu! Bangsat! Culno aku, Ngga…culno, cuk…Asu…dipikir aku wedi ngono ta karo koen masio koen polisi?”
 Boy bengok-bengok karo ngobat-ngabet  kepingin ucul tekok kempitane Angga karo Soni.
“Mas Bimo, cukup, Mas…. Mas bener-bener keterlaluan!” Prita nangis
“Aha… kamu nangis untuk dia Prita? So sweet…Gak salah ini?” Bimo ngamuk-ngamuk.
“Mas, pokoknya aku minta, Mas Bimo salaman minta maaf sama Boy sekarang. Dia itu gak salah apa-apa Mas,” Prita campur nangis ngomonge.
“Bela aja terus dia, kamu suka sama dia kan?”
“Ya Allah…aku sama Boy gak ada hubungan apa-apa Massss…. “ Prita mulai emosi setengah mbengok.
“Mas Bimo keterlaluan…mau dibilangin seribu kali juga gak bakal  percaya…Boy… maafin Mas Bimo ya?” Prita marani Boy.
“Prita, jaga omongan kamu! Ngapain minta maaf ke dia?”
“Terserah, pokoknya kalo Mas Bimo gak minta maaf sama Boy, kita putus!” jare prita.
“Prita…!”
“Aduh Mbak Prita, jangan ngomong yang nggak-nggak,” jare Mbak Pat, “nanti ada setan liwat…” (asline setane loh yo de’e dhewe)
“Mas Bimo…tolong yang sabar ya, memang si Boy itu orangnya kayak gitu, kayak asu, suka mengambil kesempatan dalam kesempitan. Senengane ngrusak rumah tangga liyan, ngrusak pager ayu. Kalian berdua yang sabar ya,” jare Mbak Pat ambek ngelus-elus dhodhone Bimo, padahal loh, de’e kutangan thok, kampul-kampul gak duwe isin. Dhodhone dipepet-pepetno nang Bimo, nggarai sing ndelok kudu mutah.
Prita moro-moro langsung mlayu nyegat taksi, trus numpak…
“Pritaaa!!!” Mas Bimo mbengoki…terus nguber taksi iku.
Mbak Pat liwat nang ngarepe Boy karo senyum kemenangan, “Mangkane tah, ilingo, Allah itu adil. Masio aku gak isok mbales koen, tapi dibalesno karo Mas Bimo….hehehe, bosok congormu!” jare Mbak Pat ambek megal megol nang ngarepe Boy.
Boy sing wis kadung muntap gak isok ngantem Bimo, langsung njejek bokonge Mbak Pat tekok mburi sampek Mbak Pat nyungsep kejegur got ngarepe rumah sakit…byur!!!
“Jancuuukkkk…. Asuuuu….” bengok Mbak Pat tekok njero got, ambune bosok, lha wong banyu peceren, soale banyune gak mili. Wong-wong yo gak onok sing gelem ngewangi saking bosoke ambune. Arek-arek cilik SDN Airlangga langsung bengok-bengok, “wong gendeng kejegur got, wong gendeng kejegur got, wong gendeng kejegur got,” jare arek-arek iku ambek nyawati krikil nang banyune got.
“Aduh…aduh….sikilku….onok opo sih rek, kok rame temen, sampek semaput ae aku sik gak tenang, brebeken,” moro-moro krungu suarane Kosim.
“Oalah, saknone, rek, sampek sing kecelakaan gak kecandak,” jare Soni ambek nggeret Kosim.
Kosim digotong nang UGD sing ketepakan yo gak adoh tekok setopan.
“He, aku tulungono cuk… aku gak isok munggah iki lo!” jare Mbak Pat tekok ngisor got, berusaha metu tekok got sing jerune sekita sakmeter setengah iku.
Gak onok sing nulungi. Malah onok wong dodol bakso mbuwak banyu korahane nang got iku.
“He, jancuk, picek tah matamu mbuwak sampah sembarangan. Gak eruh onok uwong ta?” bengok Mbak Pat ambek ngusapi raine sing jibrat gobis karo emi sisa bakso.
“Sori bulik, lah sampean lapo awan-awan bluron nang got,” jare bakul bakso mau.
“Bluron matamu yo…. Toloooong……. Toloooong….”
Wis onok limang dino iki sejak kedadian iku, Prita gak tau ketok nang kampus. Nang kosane yo gak onok.
“Prita nang endi Nya, kok gak tau ketok?” Boy takok nang Anya. Warunge Mbak Pat sik sepi, cumak onok Boy karo Anya thok,  karo asu siji, Patimah… alias Mbak Pat.
“Telpunen loh,” jare  Anya.
“Emoh…engkok dipikir ngrusak rumah tanggane uwong,” jare Boy.
“Halah…taek, Boy… De’e lagi nang Bandung saiki, mulih nang mamane,” jelas Anya.
“Lapo?”
“Dirabekno….Yo curhat masalahe wingi iku Boy!… Jarene de’e, mamane sih terserah de’e nek atene reses hubungane karo Mas Bimo. Wong asline hubungane arek loro iku yo cumak dijodohno kok, Boy. Pertamane Prita yo biasa ae karo Mas Bimo, tapi suwi-suwi yo seneng, polahe wis kebiasaan be’e,” jare Anya.
“Trus, asline Prita iku seneng aku, gak Nya?” takok Boy.
“Heh? Pertanyaanmu iku loh…. “
“Opo’o? lumrah kan? Aku loh ngganteng, arek wedok pesti seneng,” (asu siji iki wis kumat mekitike… rumongso mahasiswa paling ngganteng)
“Saiki koen taktakoki disik. Koen seneng temenan tah gak karo Prita. Aku emoh nek arek iku mok gawe dulinan Boy, sakno. Koen loh terkenal playboy cap kaki tiga…”
“Lhe, lapo tambah mbalik pertanyaan nang aku?. Saiki masalahe de’e iku seneng aku tah gak. Tapi nek saksirku sih, de’e ketokane seneng karo aku yo Nya? Aku lak kembarane Christian Sugiono? “ kirik iku nyerocos ae cangkeme.
“Chris John kaleee?”
“Halah, asline koen ate ngakoni nek aku keren yo isin ae…ups, ojok cidhek-cidhek, koen engkok isok jatuh cinta karo aku loh?” jare Boy ambek rodhok mundur.
“Hahaha… aku loh wis ngerti kartumu Boy… ambekan, sopo sing gelem pacaran karo wong gendeng koyok raimu,” jare Anya ambek nyundul bathuke Boy.
“Eits, ojok salah yo… iki Boy, cak… si Boyo.”
Tangane Boy kiwo tengen nyekel pundhake Anya kiwo tengen pisan. “Lihatlah saya, tataplah mata saya dengan dalam, dan kau akan jatuh dalam pelukan saya…” jarene koyok Limbard, eh Deddy Corbuzer.
“Halah, wong gendeng, sopo ate gelem,” jare Anya karo ngipatno tangane Boy ambek ngguyu cekakakan. Arek loro iku mau gak sadar nek onok Mbak Pat sing ndelik nang ngisore mejo kompor ambek nggowo hape sing onok kamerane…
“Hm…deloken koen yo, wis takfoto kabeh kelakuanmu, su asu,” batin Mbak Pat.
“Wis, Boy, ayo koen melok gak, aku ate mapak Prita nang Stasiun Gubeng. Sepur tekok Bandung diluk engkas nyampe,” ajak Anya.
“Lho, saiki Prita teko ta? Iyo aku melok,” saut Boy. Gak ngurus masio engkok Bimo mapak pisan. Gembyeng yo gembyeng. Ketepakan, soale biyen durung isok mbales nyongor cangkeme pisan.
Arek loro iku mlaku nang parkiran, ate nang Stasiun Gubeng mapak Prita. Gak suwe Angga karo Soni teko nang warunge Mbak Pat.
“Mbak arek loro mau ate nang ndi, kok kesusu?” takok Angga.
“Ate check-in nang hotel paling” jare Mbak Pat.
“Check-in yo opo se? kok gak ngejak aku,” Soni protes. Sempak sitok iku nek krungu sing rodok mesu-mesum ngono langsung antusias.
“Wis talah, Mas Angga, takkandani yo…timbangane sampean terus ngejar-ngejar Mbak Anya, karuan pacaran karo aku ae yo’opo? Aku loh perempuan setia,” jare Mbak Pat ambek gandolan nang pundake Angga koyok bedhes bonbin wonokromo.
“Maksudnya opo sih, Mbak Pat iki?”Angga risih.
“Oke… kembali ke pokok permasalahan, Mbak Pat ngadeg dan merapikan kutangnya. Saya sudah seringkali mengatakan bahwa Boy itu cowok gak bener, suka ganggu cewek orang. Saya bicara fakta, bukan gosip belaka. Nih lihat,” jare Mbak Pat ambek nduduhno gambar nang hapene.
Angga karo Soni ndeloki foto nang hape iku.
“Nek cumak konco, lapo Boy ngrangkul Anya?” Mbak Pat memulai aksine karo nyumet rokok nang lambene. Persis balon nang nJarak.
“Endi ngrangkul iku? Wong cumak nyekeli pundhake ngono loh?” jare Soni.
“Iku pertamane, goblok… pas adegan rangkulan aku gak sempat mengabadikan… hatiku tak kuat rasanya untuk memotret penghianatan ini,” jare Mbak Pat karo macak nangis. Raine tambah elek…
“Ini lagi, nek gak onok opo-opo, lapo Mbak Anya ngelus-elus rambute Boy,” jare Mbak Pat karo mlayu ngrangkul Angga, ambek nangis sing digawe-gawe… wis talah, pokoke aktinge Miska nang Cinta Fitri, lewat!!
Angga jenenge arek sik polos, ndelok iku, langsung muntap. Areke meneng ae, raine mbrabak abang. Atine wis kobong. Opomaneh kenek hasutan Mak Lampir dari Gunung Kembar iku. Ancene Mbak Pat iku asu kok. Cocok nek kongkon adu-adu. Cangkeme ancen tumbak cucukan, bakate ancen nyebar gosip. Kongkon melok IMB ae, engkok pas ditakok’i bakatnya apa, Mbak?
 “Menyebarkan gosip, Mbak Sarah… satu jam gosip saya sebarkan, satu kampus pasti tau semua….”
”Good job…I like it…” jare Rianti….
Onok sekitar sak jam Boy karo Anya ngenteni Prita nang Stasiun Gubeng. Sepure durung teko-teko.
“Pak kereta dari Bandung sudah datang belum?” takok Anya.
“Wah , maaf, telat, Mbak…” jare petugas stasiun.
“Telat berapa bulan?” takok Boy.
Wonge bingung gak njawab.
“Makanya, minum pil KB biar gak telat, biar lancar. Tapi kalo sudah terlanjur jangan diaborsi, dosa…” asu iku senengane nggarai uwong thok ancene.
Moro-moro onok arek-arek tanggung, sik SMP be’e gemrudug marani Boy karo Anya.
“Lik, njaluk duwike lik… gawe tuku es, lik…Ngelak lik…” jarene arek-arek mau. Tibakno bonek-bonek sing mari nggandhol sepur.
“Lik mattamu yo? Ate nontok Persebaya ta? Main karo endi sore iki?” takok Boy.
“Main karo… embuh, Mas… pokoke sing penting nontok,” jare sing nggawe kaos onok tulisane “Bonek Seleraku”….(koyok mi instan ae…)
“Main karo Liverpool lik…” jare sing nggawe scarf ijo.
“Liverpool mattamu yo,” sentak Boy.
“Oh, gak se…main karo Barcelona,” jare koncone saknjeplake cangkeme.
“Lik, njaluk duwike po’o…Raine nggantheng, pacare ayu, gak nggowo duwik, mlarat cuk…watu…” jare asu-asu iku.
“He, cuk, asu… yo koen iku, nek ate nontok bal-balan yo sangu duwik, goblok!” sentak Boy.
“Sangu, cak…iki loh limangewu,” jare sing raine gak isok didelok saking eleke ambek nduduhno duwike.
“He…regone tiket ae limolasewu, lha durung njajane, trus bemone?”
“Nek numpak bemo yo duduk bonek Mas… bonek kok numpak bemo…gak kelas…. Bonek yo nggandhol cak…”
“Wis, talah, Boy… gak wurung koen biyen pas cilik yo koyok ngono. Wis, iki onok sepuluh ewu, didum yo, gawe tuku es,” jare Anya.
“Suwun mbak… wis ayu, atine apik… gak koyok situke, ngganteng tapi duwik gak nyekel…pait…!!!” jare bonek-bonek iku karo mlayu.
“Asuu !!! Minggat koen!” jare Boy karo nyawat botol aqua nang bonek-bonek iku.
“Anyaaaaaa…”
Moro–moro Prita mlayu ngrangkul Anya.
“Pritaaa….lho kok aku gak tau kamu sudah datang? Jare Anya ambek langsung cium pipi kanan kiri.
“Halo, Prita…” Boy marani.
“Eh, ada Boy.” Prita nyalami Boy.
“Kok gak pake cium pipi?” jare Boy karo ngelus-elus pipine dhewe.
“Bukan muhrim!” jare Anya.
“Eh, bentar aku ke toilet dulu ya,” jare Anya, “kalian tunggu di cafeteria aja…”
“Sini takbawain.” Boy nggledhek kopere Prita, diseret  nang cafeteria. Terus nggolek lungguh nang cidhek taman.
“Capek, Prit?”
“Sedikit..”
“Gimana? Sudah puas kangennya? Mama kamu baik-baik aja kan?”
“Iya Boy… aku sudah puas bisa curhat ke mama. Rasanya beban berat itu sudah agak ringan sekarang,” jare Prita.
“Beban berat yang mana?” jare Boy ambek ndeloki dhodhone Prita sing menthek iku. Asu ancene arek iku, nek dijak omong malah pikirane mblakrak sing nggak-nggak. “Kelihatannya memang berat?” batine Boy.
“Ya, masalah Mas Bimo itu loh Boy.”
“Oh, Mas Bimomu juga suka yang berat-berat ya, sama kayak aku…” jare Boy tambah ngelantur…
“Kamu nih, diajak ngomong kok gak nyambung sih Boy. Pasti kamu lagi laper ya. Sini, biar aku pesen makanan dulu… Mbak!!! bisa pesen makanan? Kamu pesen apa Boy?”
“Susu…” jare asu iku. Motone gak kethip.
“Memangnya gak makan? Minum aja?” takok Prita.
“Iya…susu besar,” jare Boy karo mbenakno resleting celonone.
“Susu besar? Maksudnya susu gelas besar? Pake es nggak?”
“Pake dong…kalo gak pake nanti jadi u-u…”
“Sialan, bisa aja kamu nih Boy…”
Macem-macem sepur riwa-riwi liwat Stasiun Gubeng iki. Rame pancen, Suroboyo kan jalur utama sepur teko Jakarta, Bandung, Jogja, sampe Banyuwangi. Masio sering anjlog, sering tabrakan, kecelakaan, tapi yo tetep ae pengguna kereta api gak tau kalong.
“Jadi sebenarnya aku tuh dijodohin ortu kita sama Mas Bimo. Bokapnya Mas Bimo tuh sama kerjanya sama papaku, di IPTN Bandung, dulu. Sekarang mah sudah tutup. Nah , dulu awalnya aku gak mau, tapi karena udah jadi kebiasaan yah, akhirnya aku suka juga sama dia,” jare Prita ambek ngudek jus jeruk. “Mama sudah tau sih, kalo Mas Bimo orangnya super posessif, jadi waktu kejadian kemaren aku ceritain, Mama cuma minta aku bersabar aja…” jelas Prita.
“Trus, kalian putus?” Boy takok koyok wong goblok gak duwe duso ngono iku…
“Ehm…ya…enggak sih, ehm….maksudnya gini, Mama sudah setuju kalo aku nggak berhubungan lagi sama Mas Bimo, untuk sementara waktu. Aku sudah nggak mau ketemuan atau telpon atau sms. Pokoknya aku sudah males lah… Kalo pertunangan kami, ya gak taulah terserah nanti. Aku masih pingin tahu banyak hal Boy… pingin nyoba banyak hal baru. Lagian, kalo emang jodoh pasti lah nanti aku balik ke Mas Bimo, kalo bukan jodoh ya… nikmati saja masa muda kita. Hidup ini terlalu indah untuk disia-siakan, kan?”
“Jadi hubungan kamu ini sekarang lagi nggantung, nih critanya?” Boy golek penjelasan.
“Yeah, we’ll see…” Prita njawab santai.
“Kalo hubungan kita?” takok Boy.
Prita sing lagi ngombe langsung keselek… terus meneng ae ambek njupuk tisu ngelapi lambene.
“Gak tau Boy… biar waktu yang menjawabnya…aku berharap kita bisa lebih dekat sih, meskipun sedikiiit aja… kamu cowok yang baik kan Boy,” Prita ndingkluk gak wani ndelok raine Boy. Tangane ditemplekno tangane Boy sing lagi nyekel gelas.
(Boy iku ancene goblok, kok… timbangane meneng ae, lak karuan cekelen tangane Prita, terus langsung ngomong, Prita aku seneng koen. Wis, gak usah ngurus Mas Bimo, atase koen yo gak cinta de’e masio wis dijodohno. Koen kan senenge karo aku. Ngono lak wis beres ta? Tambah meneng ae cangkeme…)
Moro-moro Anya teko ambek merengut… “Boy, Angga iki opo’o sih? Kok ditelpon gak gelem ngomong, trus ditelponi bolak balik gak diangkat, malah saiki hapene dipateni. Iki opo’o arek iki?” Anya bingung karepe dewe. Oalah…tambah mbulet…
Grup pengamen jalanan sing biasane nyanyi nang stasiun langsung marani, nyanyi nang mejone arek telu iku…
“Mau dibawa kemana hubungan kita…
Jika kau terus menunda-nunda…
Dan tak pernah nyatakan cinta…
Mau dibawa kemana hubungan kita…
Ku tak akan terus jalani…

Tanpa ada ikatan pasti antara kau dan aku…”

Senin, 09 Desember 2013

Sop Sederhana


Resep Cara Membuat Sop Sederhana

Bahan utama :
  • 1 ons buncis muda kol ukuran sedang
  • ½ 5 buah wortel segar
  • kentang ukuran sedang 2 buah
  • semua bahan dipotong sesuai selera.
bahan pelengkap :
  • sayur daun bawang 2 batang , iris ukuran sedang
  • 2 batang selerdri, iris kecil
  • 10 siung bawang merah, dan
  • 5 siung bawang putih, keduanya diris lalu digoreng
  • penyedap rasa
  • air secukupnya
  • garam
Bumbu

  • 2 siung bawang putih
  • 1 sendok the merica butir
  • 1 sendok makan garam
  • haluskan semua bumbu.

Cara membuat sayur sop :
  • Siapkan air dalam panci, lalu panaskan kemudian masukkan bumbu yg telah dihaluskan.
  • Tunggi hingga air mendidih. Masukkan wortel dan kentang, rebus hingga keduanya agak matang.
  • Masukkan buncis, seledri, daun bawang, serta penyedap rasa. Untuk memperkaya isi sayur sop, anda bisa menambahkan potongan baso / sosis.
  • Setelah sayur sop matang, matikan api, lalu tambahkan bawang merah dan bawang putih yg telah digoreng sebelumnya.
  • Hidangan sayur sop bisa ditambah dengan menu lainnya seperti goreng tempe dan sambal.
  • Sajikan untuk menu makan siang / makan malam.